Jeździec: Dosiad i jego rodzaje
Dosiad jest warunkiem pewnej i bezpiecznej jazdy oraz jedną z najważniejszych "pomocy" w oddziaływaniu na konia...Abyśmy mogli jeździć w sposób komfortowy zarówno dla siebie, jak i dla konia, powinniśmy najpierw dowiedzieć się czegoś o nim.
Dosiad ujeżdżeniowy
Stosowany w konkurencjach ujeżdżenia i treningu do tej konkurencji. Ponieważ chcemy osiągnąć jak największe przyleganie łydek (mocne oddziaływanie) i głęboki dosiad, stosujemy puśliska długie, zachowując pełne oparcie na stopce strzemienia: noga maksymalnie opuszczona w dół, prawie prosta w kolanie. Dosiad ten stosujemy przy siodle ujeżdżeniowym.
Dosiad wszechstronny
Szczególnie przydatny przy jeździe w teren, ujeżdżaniu młodych koni, pracy na koniu słabo idącym do przodu, brykającym. Strzemiona są krótsze od ujeżdżeniowych o 2-3 dziurki w puśliskach, lecz nieco dłuższe od skokowych; noga lekko zgięta w kolanie, łydka na tylnej krawędzi popręgu; umożliwia to dobre oddziaływanie na konia z możliwością lepszego pójścia do przodu za ruchem konia (galop w półsiadzie, anglezowanie, przejazd przez drążki - "cavaletti")
Dosiad skokowy
Dosiad skokowy stosowany jest w treningu skokowym i konkursach skoków. Strzemiona nieco krótsze niż w dosiadzie wszechstronnym, noga zgięta mocniej w kolanie łydka mocno przylega do boku konia - umożliwia to szybkie "pójście za ruchem konia" w skoku, szczególnie przy odbiciu, umożliwia koniowi dobrą pracę zadu i mięśni grzbietu. Jest to szczególnie ważne przy pokonywaniu wysokich przeszkód. Ten rodzaj dosiadu zalecany jest przy siodle specjalnym (skokowym) z tybinkami wysuniętymi ku przodowi.
Dosiad wyścigowy
Stosowany jest w wyścigach płaskich. Jeździec unosi się wysoko nad siodło, co umożliwia koniowi swobodną pracę zadem i osiąganie maksymalnych szybkości. Puśliska są bardzo krótkie. Noga jest mocno zgięta w kolanie, tak, że przy jeździe stępem jeździec prawie dotyka piętą do uda. Do tego rodzaju dosiadu dostosowuje się siodło wyścigowe.
Dosiad steeplowy
Ma umożliwić zarówno szybkość koniowi jak i dobrą równowagę jeźdźcowi (w skoku i w galopie). Strzemiona są dłuższe od wyścigowych, łydka wysunięta bardziej w przód, kolano wysoko. Jeździec przy dużej szybkości galopu jedzie dosiadem nieco podobnym do wyścigowego, natomiast przy odbiciu do skoku noga jest wypchnięta bardziej w przód (w celu asekuracji), a tułów zgięty w pasie ku przodowi podąża za ruchem konia.
Wysłano dnia 08-03-2004 przez Paulina Strupiechowska
Oceny artykułu
